با سلام و تشکر از شما
با خواندن متن شما نکته ای به ذهنم رسید که فکر می کنم در متن شما هم نهفته باشد و اتفاقا اخیرا فکر مرا مشغول کرده است. اگر اشتباه نکنم یکی از مضمون های موجود در مثال های شما، مضمون «اثرگذاری مثبت من بر خود، دیگران و محیط» است. مضمون آشنایی که به عنوان یک دانشجو به همراه دوستانم از ابتدای ورود به دانشکده مدیریت راجع به آن شنیدیم و صحبت کردیم. نکته ای که برایم در این مضمون جلب توجه می کند، و این نکته را پس از ورود به بازار کار دریافتم، این است که، در این مضمون روی دو مفهوم می توان تمرکز و تأکید داشت، یکی «اثرگذاری مثبت» و دیگری «من». تمرکز روی هر کدام از این مفهوم ها می تواند نوع لذت بردن از مدیریت را تغییر دهد و روی رویکردهای اجرایی مدیر نیز تأثیر بگذارد.
برای روشن تر شدن منظورم، مثالی می زنم. مثلا در مثال دومی که شما مطرح فرمودید، من به عنوان یک مدیر می توانم بگویم
1- خوشحالم که این «من» هستم که توانستم با حسن مدیریت و رهبری ام خانواده ای را خوشحال کنم (با تأکید بر روی مفهوم «من»)
2- خوشحالم که توانستم با حسن مدیریت و رهبری ام و همراهی سایر عوامل «خانواده ای را خوشحال کنم» (با تأکید بر روی مفهوم اثرگذاری مثبت، در اینجا خوشحال کردن خانواده ای)
(این جانب هر دو نوع این خوشحالی ها را در خودم و اطرافیانم مشاهده کرده ام) با توجه به اشاره ای که به «اصالت» در چرایی انجام عمل فرمودید و اینکه در یادداشت «انسان اصیل کیست؟» نوشتید که انسان اصیل، خودخواه نیست و از دیگران می آموزد، فکر می کنم مدیر اصیل احتمالاً به نوع دوم خوشحالی نزدیک تر است. به علاوه فکر می کنم خوشحالی نوع 1 چیزی متفاوت از خودخواهی است، اما همچنان می تواند اشتراکاتی با خودبینی داشته باشد و از این رو شاید اثرات نامطلوبی بر خود و دیگران به دنبال داشته باشد.
با سلام و تشکر از شما
با خواندن متن شما نکته ای به ذهنم رسید که فکر می کنم در متن شما هم نهفته باشد و اتفاقا اخیرا فکر مرا مشغول کرده است. اگر اشتباه نکنم یکی از مضمون های موجود در مثال های شما، مضمون «اثرگذاری مثبت من بر خود، دیگران و محیط» است. مضمون آشنایی که به عنوان یک دانشجو به همراه دوستانم از ابتدای ورود به دانشکده مدیریت راجع به آن شنیدیم و صحبت کردیم. نکته ای که برایم در این مضمون جلب توجه می کند، و این نکته را پس از ورود به بازار کار دریافتم، این است که، در این مضمون روی دو مفهوم می توان تمرکز و تأکید داشت، یکی «اثرگذاری مثبت» و دیگری «من». تمرکز روی هر کدام از این مفهوم ها می تواند نوع لذت بردن از مدیریت را تغییر دهد و روی رویکردهای اجرایی مدیر نیز تأثیر بگذارد.
برای روشن تر شدن منظورم، مثالی می زنم. مثلا در مثال دومی که شما مطرح فرمودید، من به عنوان یک مدیر می توانم بگویم
1- خوشحالم که این «من» هستم که توانستم با حسن مدیریت و رهبری ام خانواده ای را خوشحال کنم (با تأکید بر روی مفهوم «من»)
2- خوشحالم که توانستم با حسن مدیریت و رهبری ام و همراهی سایر عوامل «خانواده ای را خوشحال کنم» (با تأکید بر روی مفهوم اثرگذاری مثبت، در اینجا خوشحال کردن خانواده ای)
(این جانب هر دو نوع این خوشحالی ها را در خودم و اطرافیانم مشاهده کرده ام) با توجه به اشاره ای که به «اصالت» در چرایی انجام عمل فرمودید و اینکه در یادداشت «انسان اصیل کیست؟» نوشتید که انسان اصیل، خودخواه نیست و از دیگران می آموزد، فکر می کنم مدیر اصیل احتمالاً به نوع دوم خوشحالی نزدیک تر است. به علاوه فکر می کنم خوشحالی نوع 1 چیزی متفاوت از خودخواهی است، اما همچنان می تواند اشتراکاتی با خودبینی داشته باشد و از این رو شاید اثرات نامطلوبی بر خود و دیگران به دنبال داشته باشد.