Add new comment

جناب آقاي دبيري
با سلام
از نظرات جنابعالي متشكرم. به طور كلي اگر به سازمان با رويكرد منطقي (rational) نگاه كنيم، با نظر جنابعالي كاملا موافقم. اما همانطور كه جنابعالي هم در عمل استحضار داريد هيچ سازمان نسبتا موفقي بدون إيراد در مدل كسب و كار نيست، يا حداقل اينكه تا حدي ممكن است به دلائل مختلف داخلي با محيطي هميشه با مسائل و چالش هايي در مدل كسب و كار خود مواجه باشد. با توجه به رويكرد عقلايي محدود (bounded rationality)، به نظر بنده در هر حال يك سازمان در يك محيط نسبي كه نه همه چيز كاملا مشخص و نه همه چيز نامشخص است فعاليت مي كند. از اينرو معتقدم نقش مديريت منابع انساني در شركت هاي مادر تا حدي قابل انجام باشد. شايد سؤال اصلي اين باشد كه به طور نسبي چه عواملي در سطح كل بنگاه اثربخشي مديريت منابع إنساني در شركت مادر را تحت الشعاع قرار مي دهد. البته موافقم كه در شرايط سردرگمي كلي و كامل در مدل كسب و كار به فرمايش جنابعالي از متخصصان منابع إنساني كاري بر نيايد. بسيار اميدوارم كه حداقل در شرايط نسبي قابل مديريت، متخصصان مديريت منابع إنساني با بهره گيري از قابليت هاي مختلف خود بتوانند همچنان در حد توان و به طور نسبي بر موقفيت سازمان خود اثر گذار باشند. به اميد ديدار، علوي