سلام
بسیار مطلب مفید و البته مهمی برای تفکر بیشتر است
چند سوال:
اول اینکه آیا این مفهوم به عنوان "ایده" یا "الگویی ایده آل" برای رهبری است به این معنا که بعنوان چشم اندازی برای نقش رهبری باید مورد توجه باشد یا اینکه سبک رهبری است با ویژگی های منحصر به فرد که آنرا از سایر سبک ها متمایز می کند و می تواند به عنوان یکی از سبک های مناسب رهبری در شرایط مقتضی خودش وجود داشته باشد؟
بر اساس همین منطق، آیا نمی توان بیان کرد که رهبری اصیل نه یک سبک بلکه یک متا-سبک رهبری است که در یک سطح انتزاعی تر نسبت به سبک های رهبری قرار دارد و فارغ از شرایط و نوع سبک رهبری می توان نسبت به اصیل بودن بحث کرد؟ مثلا رهبری مشارکتی یک نفر را می توان از منظر اصیل بودن بررسی کرد
و در نهایت و از منظری فلسفی تر، نقش یا جایگاه و نسبتش با انسان چه تاثیری در اصالت وی دارند؟ برای نمونه انسان اصیل در جایگاه رهبر لزوما رهبری اصیل است؟ یا رهبر اصیل لزوما انسانی اصیل است؟ و مفاهیم مهمی مانند قدرت و مناسبات آن آیا می توانند این اصالت را در جایگاههای مختلف تحت الشعاع قرار دهند؟
ممنون
سلام
بسیار مطلب مفید و البته مهمی برای تفکر بیشتر است
چند سوال:
اول اینکه آیا این مفهوم به عنوان "ایده" یا "الگویی ایده آل" برای رهبری است به این معنا که بعنوان چشم اندازی برای نقش رهبری باید مورد توجه باشد یا اینکه سبک رهبری است با ویژگی های منحصر به فرد که آنرا از سایر سبک ها متمایز می کند و می تواند به عنوان یکی از سبک های مناسب رهبری در شرایط مقتضی خودش وجود داشته باشد؟
بر اساس همین منطق، آیا نمی توان بیان کرد که رهبری اصیل نه یک سبک بلکه یک متا-سبک رهبری است که در یک سطح انتزاعی تر نسبت به سبک های رهبری قرار دارد و فارغ از شرایط و نوع سبک رهبری می توان نسبت به اصیل بودن بحث کرد؟ مثلا رهبری مشارکتی یک نفر را می توان از منظر اصیل بودن بررسی کرد
و در نهایت و از منظری فلسفی تر، نقش یا جایگاه و نسبتش با انسان چه تاثیری در اصالت وی دارند؟ برای نمونه انسان اصیل در جایگاه رهبر لزوما رهبری اصیل است؟ یا رهبر اصیل لزوما انسانی اصیل است؟ و مفاهیم مهمی مانند قدرت و مناسبات آن آیا می توانند این اصالت را در جایگاههای مختلف تحت الشعاع قرار دهند؟
ممنون