با سلام و تشكر از سوال شما. مدل هاي نظري بر اساس دو رويكرد قياسي (استفاده از استدلال هاي نظري مبني بر ادبيات تحقيق) و يا استقرايي (عمدتا تحقيقات كيفي و مطالعات موردي) قابل توسعه و شكل گيري هستند. الگوسازي معادلات ساختاري در واقع صرفا ابزاري تاييدي براي آزمون اينگونه مدل ها مبتني بر داده ها است. طبيعتا اگر مدل هاي نظري خوبي نداشته باشيم، از اين تكنيك كمكي براي طرح و معرفي يك نظريه بر نمي آيد. اما اگر مدل نظري خوبي داشته باشيم، و چنانچه اين تكنيك براي آزمون آن نتايج خوبي را بر اساس داده هاي واقعي توليد كند (شاخص هاي برازش و مفيد بودن مدل در پيش بيني متغيرهاي اصلي)، آنگاه ممكن است حاصل كار تحقيق در مجامع علمي مورد توجه قرار گيرد. البته همه اين مباحث به اين شرط است كه انجام تحقيق كمي و مفهوم آزمون پذيري با معرفت شناسي محقق قابل توجيه باشد. با آرزوي موفقيت. بابك علوي
با سلام و تشكر از سوال شما. مدل هاي نظري بر اساس دو رويكرد قياسي (استفاده از استدلال هاي نظري مبني بر ادبيات تحقيق) و يا استقرايي (عمدتا تحقيقات كيفي و مطالعات موردي) قابل توسعه و شكل گيري هستند. الگوسازي معادلات ساختاري در واقع صرفا ابزاري تاييدي براي آزمون اينگونه مدل ها مبتني بر داده ها است. طبيعتا اگر مدل هاي نظري خوبي نداشته باشيم، از اين تكنيك كمكي براي طرح و معرفي يك نظريه بر نمي آيد. اما اگر مدل نظري خوبي داشته باشيم، و چنانچه اين تكنيك براي آزمون آن نتايج خوبي را بر اساس داده هاي واقعي توليد كند (شاخص هاي برازش و مفيد بودن مدل در پيش بيني متغيرهاي اصلي)، آنگاه ممكن است حاصل كار تحقيق در مجامع علمي مورد توجه قرار گيرد. البته همه اين مباحث به اين شرط است كه انجام تحقيق كمي و مفهوم آزمون پذيري با معرفت شناسي محقق قابل توجيه باشد. با آرزوي موفقيت. بابك علوي