با سلام و تشکر. شفقت ورزی با خود هم می تواند همراه با عاملیت و یا بدون عاملیت باشد که البته شاید باید برای نوع بدون عاملیت آن نام دیگری گذاشت. شفقت ورزی با عاملیت مخرب نیست بلکه نوعی اصالت و خودآگاهی به نقاط ضعف خود بدون قضاوت است و آماده شدن برای ادامه مسیر با افزایش توان خود و در عین در نظر گرفتن واقعیات. به نظرم آنچه جنابعالی از آن پرهیز دادید «سهل انگاری منفعلانه» است که با مفهوم اصیل شفقت ورزی متفاوت است. همین شرایط برای مفهوم انطباق و تفاوت آن با تسلیم به معنای قربانی شدن وجود دارد. حتی مفهوم تسلیم هم می تواند با عاملیت و اصالت باشد و از سر انتخابگری سازنده. گاهی ممکن است قربانی شویم و نیز بدانیم که گاهی ممکن است در دنیای واقعی قربانی شویم، اما ضمن شفقت با خود مانع شویم که وارد بازی قربانی شویم. قربانی شدن گاهی بخشی از حقیقت است و قابل کتمان نیست، آنچه باید از آن جلوگیری کنیم ورود به ایفای نقش قربانی و بازی منفعلانه در زمین آن است. به طور مثال اگر شرایط کرونا باعث شده است که شما به اهداف از قبل تعیین شده خود نرسیده اید، شفقت ورزی با خود به معنای اینست که این موضوع را بدون قضاوت منفی درباره خود بپذیرید که در شرایط کرونا همه اهداف قبلی تان در قبل از کرونا طبیعی است که محقق نشوند و این ایرادی ندارد و نیازی به ملامت خود ندارید، اما باید با عاملیت راهی برای تجدید اهداف و روش های خود در شرایط جدید بیابید. البته ممکن است باز هم با موانعی جدید مواجه شوید که نیازمند استراجت، کسب حمایت و شفقت ورزی با خود دارید. با این معنای شفقت ورزی زیاد هم مشکلی ندارد. در مجموع پیشنهاد می کنم درباره مفهوم شفقت ورزی و تمایز آن با ساده گیری و سهل انگاری تامل بیشتری بفرمایید. اتفاقا هدف یادداشت دقیقا اینست که بگوید اصرار به اینکه شما همیشه باورهای محدود کننده خود را می توانید مدیریت کنید، خود برای شما محدودیت در اصالت ایجاد می کند! البته که باید برای غلبه بر باورهای محدود کننده تلاش کرد اما این فرایند در میانه راه نیاز به شفقت ورزی با خود برای ادامه تحقق همین هدف غلبه بر باورهای محدود کننده دارد!
شفقت ورزی با عاملیت
با سلام و تشکر. شفقت ورزی با خود هم می تواند همراه با عاملیت و یا بدون عاملیت باشد که البته شاید باید برای نوع بدون عاملیت آن نام دیگری گذاشت. شفقت ورزی با عاملیت مخرب نیست بلکه نوعی اصالت و خودآگاهی به نقاط ضعف خود بدون قضاوت است و آماده شدن برای ادامه مسیر با افزایش توان خود و در عین در نظر گرفتن واقعیات. به نظرم آنچه جنابعالی از آن پرهیز دادید «سهل انگاری منفعلانه» است که با مفهوم اصیل شفقت ورزی متفاوت است. همین شرایط برای مفهوم انطباق و تفاوت آن با تسلیم به معنای قربانی شدن وجود دارد. حتی مفهوم تسلیم هم می تواند با عاملیت و اصالت باشد و از سر انتخابگری سازنده. گاهی ممکن است قربانی شویم و نیز بدانیم که گاهی ممکن است در دنیای واقعی قربانی شویم، اما ضمن شفقت با خود مانع شویم که وارد بازی قربانی شویم. قربانی شدن گاهی بخشی از حقیقت است و قابل کتمان نیست، آنچه باید از آن جلوگیری کنیم ورود به ایفای نقش قربانی و بازی منفعلانه در زمین آن است. به طور مثال اگر شرایط کرونا باعث شده است که شما به اهداف از قبل تعیین شده خود نرسیده اید، شفقت ورزی با خود به معنای اینست که این موضوع را بدون قضاوت منفی درباره خود بپذیرید که در شرایط کرونا همه اهداف قبلی تان در قبل از کرونا طبیعی است که محقق نشوند و این ایرادی ندارد و نیازی به ملامت خود ندارید، اما باید با عاملیت راهی برای تجدید اهداف و روش های خود در شرایط جدید بیابید. البته ممکن است باز هم با موانعی جدید مواجه شوید که نیازمند استراجت، کسب حمایت و شفقت ورزی با خود دارید. با این معنای شفقت ورزی زیاد هم مشکلی ندارد. در مجموع پیشنهاد می کنم درباره مفهوم شفقت ورزی و تمایز آن با ساده گیری و سهل انگاری تامل بیشتری بفرمایید. اتفاقا هدف یادداشت دقیقا اینست که بگوید اصرار به اینکه شما همیشه باورهای محدود کننده خود را می توانید مدیریت کنید، خود برای شما محدودیت در اصالت ایجاد می کند! البته که باید برای غلبه بر باورهای محدود کننده تلاش کرد اما این فرایند در میانه راه نیاز به شفقت ورزی با خود برای ادامه تحقق همین هدف غلبه بر باورهای محدود کننده دارد!