سلام آقای دکتر علوی
من هم بابت مطلب ارزشمندتان متشکرم. ضمن اینکه به نظر من هم موضوع خودشیفتگی مدیران ارشد در سازمانها اهمیت بسیار زیادی دارد، چند نکته در این رابطه به نظرم می رسد:
1- خودشیفتگی بر اساس تعریفی که از آن ارائه کردید مانع از درک اطلاعات محیطی می گردد. به این ترتیب افراد خودشیفته، اطلاعاتی که موید خودشیفتگی آنان باشد را انکار می کنند یا نادیده می گیرند. به این ترتیب استراتژیهای رهبری بر خود و مدیریت بر خود برای این افراد کارایی کمتری نسبت به حالت معمول خود دارند. البته برخی از راهکارهای شما جنبه بیرونی دارد (برای مثال نظام حاکمیتی شرکت).
2- فکر می کنم مساله در مورد مدیران کارآفرین پیچیده تر از مدیران دیگر باشد چرا که نقش هیت عموما مدیره کمتر است و در صورتیکه این افراد از همان ابتدا نگران موضوع خودشیفتگی نباشند، شاید با قوت گرفتن سازمان تحت رهبریشان، کنترل این پدیده دشوارتر باشد.
3- همانطور که برخی از تئوریهای رفتارگراها نیز این موضوع را پیشنهاد می کند، رفتارهایی که با بازخورد مثبت همراه شده باشند، تقویت می گردند. به نظر من و بر اساس مشاهدات اندکی که داشته ام، متاسفانه، برخی رفتارهای افراد خودشیفته در کوتاه مدت اثربخشی دارد. همانطور که آقای احدی پرست نیز گفته بودند، برخی از رفتارهای افراد خودشیفته دیگران را به کار بیشتر و نتیجه گرایی وا می دارد. البته به نظر من در بلندمدت دیگران نیز تنظیماتی در رفتار خود نسبت به اینگونه افراد اعمال می کنند ولی حداقل در کوتاه مدت شاهد اثربخشی این رفتارها هستیم. حال اگر به این موضوع برخی شرایط زمینه نظیر تملق دیگران، فاصله قدرت بالا، خانوادگی بودن کسب و کارهای تازه تاسیس و مواردی از این قبیل را اضافه کنیم موضوع پیچیده تر هم می شود.
در نهایت باز هم از مطلب ارزشمند شما متشکرم و امیدوارم در راستای پیشنهاد شما موضوع خودشیفتگی مدیران ارشد به عنوان عامل مخرب عملکرد سازمانها مورد مطالعه بیشتر قرار گیرد.
سلام آقای دکتر علوی
من هم بابت مطلب ارزشمندتان متشکرم. ضمن اینکه به نظر من هم موضوع خودشیفتگی مدیران ارشد در سازمانها اهمیت بسیار زیادی دارد، چند نکته در این رابطه به نظرم می رسد:
1- خودشیفتگی بر اساس تعریفی که از آن ارائه کردید مانع از درک اطلاعات محیطی می گردد. به این ترتیب افراد خودشیفته، اطلاعاتی که موید خودشیفتگی آنان باشد را انکار می کنند یا نادیده می گیرند. به این ترتیب استراتژیهای رهبری بر خود و مدیریت بر خود برای این افراد کارایی کمتری نسبت به حالت معمول خود دارند. البته برخی از راهکارهای شما جنبه بیرونی دارد (برای مثال نظام حاکمیتی شرکت).
2- فکر می کنم مساله در مورد مدیران کارآفرین پیچیده تر از مدیران دیگر باشد چرا که نقش هیت عموما مدیره کمتر است و در صورتیکه این افراد از همان ابتدا نگران موضوع خودشیفتگی نباشند، شاید با قوت گرفتن سازمان تحت رهبریشان، کنترل این پدیده دشوارتر باشد.
3- همانطور که برخی از تئوریهای رفتارگراها نیز این موضوع را پیشنهاد می کند، رفتارهایی که با بازخورد مثبت همراه شده باشند، تقویت می گردند. به نظر من و بر اساس مشاهدات اندکی که داشته ام، متاسفانه، برخی رفتارهای افراد خودشیفته در کوتاه مدت اثربخشی دارد. همانطور که آقای احدی پرست نیز گفته بودند، برخی از رفتارهای افراد خودشیفته دیگران را به کار بیشتر و نتیجه گرایی وا می دارد. البته به نظر من در بلندمدت دیگران نیز تنظیماتی در رفتار خود نسبت به اینگونه افراد اعمال می کنند ولی حداقل در کوتاه مدت شاهد اثربخشی این رفتارها هستیم. حال اگر به این موضوع برخی شرایط زمینه نظیر تملق دیگران، فاصله قدرت بالا، خانوادگی بودن کسب و کارهای تازه تاسیس و مواردی از این قبیل را اضافه کنیم موضوع پیچیده تر هم می شود.
در نهایت باز هم از مطلب ارزشمند شما متشکرم و امیدوارم در راستای پیشنهاد شما موضوع خودشیفتگی مدیران ارشد به عنوان عامل مخرب عملکرد سازمانها مورد مطالعه بیشتر قرار گیرد.