موضوع جذابی است. به خوبی هم توسط شما پرداخته شده.
فکر میکنم دست کم دو پدیده به ایجاد این فاصبه به ویژه در ایران کمک میکند.
اول اینکه خیلی از مسایل نظری که در دانشگاه یا کتب روز دنیا میخوانیم اصلا با سطح عمل در کشور ما همخوانی ندارد و در نتیجه ماهیتا نمیتواند به طور کامل عملی شود.
دوم هم ترس از شکست هست که شما به جنبه اعتماد به نفس آن اشاره کزده اید. ولی باید به آن فشار هنجاری شکست را اضافه کرد. در جامعه ای مثل ایران که احساس میکنم به دلیل عقاید مذهبی آرمانگراست (شاهد علمی ندارم) و به دلیل بعد جمع گرایی الگوی هافستد به جمع و نظر جمع اهمیت زیاد میدهد، فشار هنجاری شکست میتواند مانع از تجریه خیلی از دانش ها شود.
موضوع جذابی است. به خوبی هم توسط شما پرداخته شده.
فکر میکنم دست کم دو پدیده به ایجاد این فاصبه به ویژه در ایران کمک میکند.
اول اینکه خیلی از مسایل نظری که در دانشگاه یا کتب روز دنیا میخوانیم اصلا با سطح عمل در کشور ما همخوانی ندارد و در نتیجه ماهیتا نمیتواند به طور کامل عملی شود.
دوم هم ترس از شکست هست که شما به جنبه اعتماد به نفس آن اشاره کزده اید. ولی باید به آن فشار هنجاری شکست را اضافه کرد. در جامعه ای مثل ایران که احساس میکنم به دلیل عقاید مذهبی آرمانگراست (شاهد علمی ندارم) و به دلیل بعد جمع گرایی الگوی هافستد به جمع و نظر جمع اهمیت زیاد میدهد، فشار هنجاری شکست میتواند مانع از تجریه خیلی از دانش ها شود.