به نام خدا. روز ملی منابع انسانی در هفته آتی و در ۲۵ فروردین ماه خواهد بود. به نظر می رسد که در چنین روزی بسیاری از سازمان ها مراسم خاصی را برگزار می کنند و با صدور اطلاعیه هایی این روز را تبریک می گویند و از تلاش منابع انسانی خود قدردانی می کنند. اقدامات ارزشمند متعددی قاعدتا برای چنین روزی برنامه ریزی و اجرا می شود. برخی هم حتی به درستی ذکر می کنند که توجه به «منابع انسانی» باید به سطح توجه به «سرمایه انسانی» ارتقاء یابد. با جستجویی ساده در گوگل می توان موارد متنوع و متعددی از این نوع اطلاعیه ها را در سال گذشته پیدا کرد.
پیشنهاد می کنم که رسم مشخصی را شکل دهیم (البته برخی شرکت ها خوشبختانه کارنامه عملکرد مدیریت منابع انسانی خود را گاهی منتشر می کنند) که در اطلاعیه هایی که سازمان ها به مناسبت این روز صادر می کنند (یا در ضمیمه آن)، به صورتی هماهنگ صرفا به تبریک و شرح کلی اهمیتی که برای منابع انسانی (یا سرمایه های انسانی) خود قائل هستند اکتفا نکنند. بلکه در این اطلاعیه ها «برنامه مشخصی» را برای اینکه چگونه می خواهند در آن سازمان زیرساخت ها و اقداماتی حمایتی را برای ارتقای وضعیت کاری، حرفه ای و تخصصی و همچنین سلامتی جسمی و بهزیستی منابع انسانی خود ایجاد یا تقویت کنند، ارائه دهند. برخی از محورهای این اطلاعیه با هدف ذکر شده می تواند شامل محورهای زیر برای سال ۱۴۰۱ باشد:
- برنامه های آموزشی و توسعه ای و رئوس اقدامات اصلی در این زمینه (برخی سازمان ها ممکن است متاسفانه حتی برای همین هم برنامه ای نداشته باشند، اما اطلاعیه تبریک روز منابع انسانی منتشر کنند!)
- جهت گیری ها و روش های مدیریتی و رهبری منابع انسانی که قرار است بهبود یابند (ارتقای وضعیت منابع انسانی نیازمند تغییر و یا بهبود برخی سبک های مدیریتی و رهبری سازمانی است)
- اقدامات سازمانی جدیدی که با جهت گیری های فکری جدید می خواهد زمینه ساز رشد و بهبود شرایط کارکنان سازمان شود (برخی اقدامات سازمانی برای بهبود وضعیت منابع انسانی حقیقتا نیازمند تغییراتی در بنیان های فکری است!)
- برنامه های توسعه سازمانی و یا پروژه هایی که در امسال قرار است موجب فعالیت های جدیدی شود که باعث رشد و روحیه بخشی به منابع انسانی می شود (بهبود وضعیت منابع انسانی نیازمند اقداماتی در جهت گیری ها و استراتژی های کاری و تعریف فعالیت های سازمانی و کسب و کاری جدید است تا فضایی نوین و توسعه ای برای رشد و بهزیستی ایجاد کند).
علاوه بر اعلام این برنامه، می توان با روحیه «پاسخگویی» و «بهبود عملکرد»، گزارشی از عملکرد و نتایج اقدامات برنامه ریزی شده در سال گذشته را نیز منتشر کرد و «زمینه های نیازمند بهبود» را هم در آن مطرح کرد.
انجام چنین کارهایی می تواند علاوه بر اینکه نگاه مثبت به منابع انسانی را از سطح تعارفات معمول خارج می سازد، نوعی تعهد سپاری برای انجام اقداماتی باشد که در عمل و به شکلی اصیل موجب گرامی داشت منابع انسانی می شود. به بیان فلسفی آن، این کار نوعی حرکت از هویت بر اساس «داشتن» به سمت هویت بر اساس «بودن» و شروع تلاش و دادن تعهدی برای «شدن» است.
افزودن دیدگاه جدید