دورکاری

به نام خدا. تجربیات و آزمون هایی دشوار در زندگی وجود دارند که فرصت هایی برای تاملات عمیق و مرور و بازنگری باورها و ارزش های پایه ای فراهم می کنند. این تجربیات خاص چنانچه منجر به انتخاب هایی اساسی در زندگی شوند می توانند در شکل گیری و تحول هویت فردی انسان بسیار موثر باشند. هر چند تجارب تلخ متعددی برای همه در شرایط کنونی پاندمی کرونا وجود دارد، اما ممکن است بتوانیم تفاسیری متفاوت نیز از این شرایط داشته و از آنها به عنوان فرصتی برای تحول فردی و پرورش خود در زمینه های مختلفی بهره مند شویم. به طور خاص کارشناسان و مدیران سازمان ها در این شرایط ممکن است فرصت هایی را تجربه کنند (به خصوص در زمان دورکاری) که در آنها پرورش برخی خصوصیات رهبری سازمانی به شکل ویژه ای برایشان مقدور باشد. با توجه به این مقدمه شرایط پاندمی کرونا ممکن است به گونه های زیر نیز تفسیر شود:

به نام خدا. در طی هفته گذشته به دلیل تعاملات متعدد و گفتگوهایی که درباره مسایل سازمان ها و منابع انسانی در زمان استفاده از روش دور کاری داشتم، در ادامه یادداشت قبلی در اینباره، موضوعات جدیدی شناسایی و بررسی شد و بر اساس آنها پیشنهادهای زیر تقدیم می شود:

به نام خدا. کاملا مشخص است که شرکت های مختلفی در ایران در حال تجربه استفاده از دورکاری (telework) در بحران کرونا هستند. البته می دانم که خیلی از مدیران منابع انسانی تاکنون خود را به دانش و تجاربی برای چگونگی استفاده از این روش کاری مجهز کرده اند و تاکنون تجارب خوبی را هم در این زمینه کسب کرده اند. اما شاید گروهی هم باشند که در این زمینه مردد بوده و یا در جنبه هایی از موضوع دارای ابهاماتی باشند. به نظرم رسید که هم بر اساس مطالعات و هم بر اساس تجارب عملی مستقیمی که در این زمینه با آنها برخورد کرده ام و یا از مدیران درباره آنها شنیده ام، رویکردهای اصلی که در این زمینه شاید مفید باشند را به اشتراک بگذارم.