نگاهی پدیدارشناختی به طرح و مجری
به نام خدا. گاهی اوقات در جلساتی طرحها و برنامههایی تدوین میشود که درباره مجری یا مجریان آن به اندازه کافی صحبت نمیشود، و با عجله و بدون پرداختن به شایستگیها و اراده لازم در مجری یا مجریان برای پیاده سازی طرح درباره آن طرح تصمیم گیری میشود. در اینجا قصد دارم تا استدلالی را درباره این موضوع مطرح کنم که اساساً شاید از نظر پدیدارشناختی «طرح» به عنوان یک مفهوم اعتباری بدون «مجری» آن پدیدهای ناقص و فاقد اثر بیرونی لازم و حقیقی باشد.